IK WIL UT TOCH ZO GÈR, UN ECHTE BOKSMÈRSE DÈR,
OK AL MOT IK DAOR NOG ZO LANG NAOR ZUUKE.
ONS MOET HÈT MIEN GELEERD,
UN BOKSMÈRSE DÈ'S NIE VERKEERD,
EN DÈ WURD TOCH NIE VUR NIKS BEWEERD.
DÈ PLETSKE WAOR IK WOON EN WAOR IK BIN GEBORE,
IEN DÈ PLETSKE HEB IK MIEN HART VERLORE.
NOUW ZUUK IK DUS UN DÈR,
NOG LIEVER VANDAOG AS MÈR,
EN UT LIEFST DE MOJSTE VAN BOKSMÈR.
Ut mos dur van komme, dun urste keer vrije,
ut was 's zondagsavonds ien't café van Jan Schrije,
ik heb toen un woeiend moj dèrke gehad
mar ze kwaom uut un heel ander gat
Un Sambèkse was ut en ze heette Truus,
mar ze mos um 10 uur van Vat wèr naor huus,
dè heb ik gelukkig maar twee keer gedaon,
toen heb ik ze moj laote staon.
Refrein:
Straks mot ik dus wèr alleen naor ut bal
ut is immers alwèr hast carnaval
zo ziede't ik zie nog net ève ver
ik stoj hier nog steeds zonder dèr
