Zeuve mèèter was (èrmoei)
Muziek: Wim Kersten  Tekst: Sebastiaan Janssen
Zang: Ingrid Lagarde & Henri van Runstraat

Mit vastenoavend trekke wèj ons pèkske uut de vouw.
Ge wit wel, mit deez doage is ut één en al gesjouw.     .
De hut vol Geite Bokke mins dè is toch echt nie flauw.
Want die zeuve mèèter was, lit tot achter ien de bouw'

De één nó d'n ander,
die zaag ut lèèvenslicht.
De rimpelkes van èrmoei,
spronge van ons mam's gezicht
Nô zestien roze muuskes,  
hàj ons pap de piep host leeg.
Mar ging nie urder zitte,
tot ie'n metworstkunning kreeg.
Mar ging nie urder zitte,
tot ie'n metworstkunning kreeg.

Tot op un dag ons mam zei:
"Janus nimt da jong es mit."  
"Ien Vortum lit un worst te kieke,
en un kunningsrit."

We mosse èvvel iets dus,
zo gezegd wier zo gedoan.
en zien we 'smergesvroeg,
màr mit de gekkekar gegoan. 

Want die zeuve mèèter was, lit tot achter ien de bouw
Want die zeuve mèèter was, lit tot achter ien de bouw
Want die zeuve mèèter was, lit tot achter ien de bouw
Lit to achter, achter ien de bouw