Vanaf dè ik kos lopen ik hiew ons moeder vast
Urst kwaam ik angekrope ik was hur zônne last
Mâr toen ging ik ân 't schuupe zoas zôn gapert duut
Zei ons vât: di is de letste, 'k schei d'r moi mit uut
refein:
Haawd' ôw vast, dan kan er niks gebeure
Haawd' ôw vast, en lach ien al ôw mojste kleure
Haawd' ôw vast, en kiek mar of ut pàst
Dan binde nooit alleen dâ merkte al meteen
En drinkt un lekker pilske jao mit iedereen
Al is ut nog zo kaaw
Dus haawd' ôw mar us, haawd' ôw mar us vàst
Ons Jan die zocht un der hij deej alles àndersum
Hij zocht ut wel niet ver dus ien Sambèèk drejt ie um
Un knoepert van un meid bej d'n bôm van Adriaan
Wette wâttie zei toen hij hur bej de Stip zaag staon
En mit de vastenaovend dan haawde ôw mar vast
Van smers tot ân d'n aovend got alles uut de Kast
Un kieleke un jeske dan kom ik nie mer thuus
En op assewoensdag struukele we moj nor huus
